-
bazen çok hırslı bazense çok rahatım hayatımda hiç düzenli herşeyi beraber ahenkli bir şekilde götürebilen bir insan olamadım ya dipte ya en yukarıda yaşadım herşeyi. bu aralar genelde dipteyim bir boşvermişlik var üstümde yapmam gereken o kadar çok sey var ki hepsini bir arada başaramam korkusu sarınca bir anda herşeyi bırakıveriyorum. zorunlu olarak yaptığım şeyleri ise ağırdan alıyorum. yaptığım işten dolayı mutsuzum belkide bir kıpırdanmaya bir ışığa ihtiyacım var kendimi yaptığım şeylere ait hissedemiyorum. -
çok yoğun, koşuşturmalı geçen, neredeyse uyumadan başladığım günün ardından istanbul'dan izmir'e dönüş uçağında lise arkadaşıma rastladım hostes olmuş, bir iki sohbet derken uçak kalktı. ilerleyen dakikalarda tuvalete gitmek istedim ve uçağın en önündeki tuvalete yöneldim, hostes arkadasım da oradaydı, yorgun, bitkin olduğumun farkındaydı, konuştuk biraz, sonra tuvalete girmek için kokpite yöneldim evet bildiğin o yorgunlukla kapıyı açabilseydin kokpite işeyebilirdim sonra arkadaşımla göz göze geldik pardon ya dalgınlık gibisinden geçiştirdim. ben ki hayatının bir döneminde uçağa bağımlı yaşayan bir insan olarak bunu yaptıysam, dalgınlık insana neler yaptırmaz. evet bu da böyle bir rezillik itirafımdır. biraz sonra o günün bir benzerine başlamak üzere uyumadığım yatağımdan kalkacağım ve uçağa bineceğim umarım gün sonunda kokpite işemem. -
hiç bir şeyden zevk almıyorum. yaptığım ve yapacağım şeyler beni tatmin etmiyor. herşey angarya geliyor. hedeflerim varken yok oldu. suç benim değil gibi geliyor ama suç benim biliyorum. geç kaldım, ah benim salak, garantici kafam. -
sevdiğim, çok sevdiğim bir insan daha bir saat önce sonu bana haber ver ile biten plan konuşmasından sonra her ne yaşıyor ise konuşmak istemiyorum diye mesaj attı. tabi içinde bulunduğu durum biraz hassas biliyorum ama konuşmuyor çocuklar. benim içim içimi yiyiyor bekliyorum tetikte ağzından dökülecekleri. huyu da vardır böyle tanıyorum konuşmayacağım dediği zaman haftalarca konuşmayabilir. kendimi çok garip hissediyorum ve çok merak ediyorum söyleyeceklerini, öylece bekliyorum. bu arada onu çok özledim. -
bugün çok mutluyum, karamsarlığa alışkın bir insan olarak itiraf edeyim dedim. -
bugün çok ağır konuştum ona, kavga ediyorduk. ikimizde mağlup ve kırgın ayrıldık. uzun bir süre yine olmayacak hayatımda şimdiden özledim. turuncu yanaklarından öpüyorum. -
bu yükseklisans işi beni çok gerdi. nasıl olacak nasıl bitecek bilemiyorum. seminer ödevleri sunumlar vizeler finaller derken simdiden gözümde büyüdü. daha tez kısmı var ki onu hayal dahi edemiyorum. 2 yıl meslek hayatının ardından başlayıp, hem meslek hayatını hem öğrencilik hayatını beraber yürütmek zorunda kalıyorum. mesleğe başladığım ilk aylarda akşamda ikişer üçer film izlerdim. sürekli dışarı çıkar gezer eğlenir sabah kalkar işime gücüme bakardım şimdi aksamlar ders kitapları arasında gündüzler işle geçiyor. arkadaşlarıma ayıracak vakit bulamıyorum. ölüyorum. -
yıllar sonra sevdiğinle bu kadar yakınken, dipdibe oturup tadını çıkartma fırsatını yakalamışken, en uzak kalmak bile hayata dahilmiş. bunu da gördük ya ölmeyiz artık. -
25 bitti 26 yaşıma girdim hala it gibi ders çalışmak zorundayım. meslek sahibiyim ama yükseklisans yaparken icrası zor oluyor dolayısıyla yeteri kadar para kazanamıyorum. kazandığım paranın fazlasını eğitim masraflarına ve çıkardığı yan masraflara harcıyorum. hala aile desteği alıyorum. ve bütün bunların tek bir sebebi var. bilin bakalım ne?